Meer dan 100 talks, panels en workshops in 2 dagen tijd. Dat betekent korte sessies van 20 minuten. Net als op de eerste dag, lukte het niet iedereen om diepgang in zijn of haar verhaal aan te brengen. Ook op de tweede dag was het dan ook vooral snacken op The Next Web…
Snack #4 – Knorrepot Keen helpt ons de toekomst te herstellen
Dag twee begint met Andrew Keen. De geboren Brit staat bekend om zijn kritiek op technologische ontwikkelingen en dan vooral op de manier waarop mensen en bedrijven hiermee omgaan. In 2008 verscheen zijn boek The Cult of the Amateur, waarin hij geen goed woord over had voor de toentertijd alom bejubelde social media.
In 10 jaar tijd is er volgens Keen niet veel verbeterd. Web 2.0 toepassingen ondermijnen expertise, werken narcistisch gedrag en isolatie in de hand, faciliteren een winner takes all economie en een nieuwe soort kapitalisme: surveillance capitalism, waarin we betalen met onze data en daardoor alles behalve vrij zijn. Werp een blik in de krant of de aandelenkoers van grote technologiebedrijven en je weet dat Keen geen ongelijk heeft.
Dat moet anders. Een toekomst waarin wij als consumenten niets anders zijn dan speelballen van grote bedrijven, is immers geen fijne gedachte. De toekomst moet dus gerepareerd worden. Volgens Keen kan dat op de volgende manier:
- Door regulering; Wet- en regelgevers zullen passende manieren moeten vinden om de markt weer in balans te brengen. Technologiebedrijven die op grote schaal belastingvoordeel genieten en tegelijkertijd privacyregels schenden, moeten worden aangepakt. De GDPR, die op de dag van Keen’s verhaal van kracht werd, is volgens hem een stap in de goede richting.
- Innovatie; In de beginjaren van Silicon Valley was er een gedeelde passie voor ondernemerschap. Keen refereert aan Thomas Moore (niet te verwarren met Gordon Moore) die 500 jaar geleden al zei dat het onze verantwoordelijkheid als mensen is om van de wereld een betere plek te maken. Niet alleen voor onszelf, maar voor iedereen.
- Acties door consumenten; Als onze privacy wordt geschonden, hoeven we dat niet te pikken. Wet- en regelgevers hebben voor het bepalen van hun agenda consumenten nodig die (in grote getale) van zich laten horen.
- Morele betrokkenheid van burgers; Sommige dingen lijken op de korte termijn prettig (zoals een goedkoop product dat binnen een uur bij jou thuis wordt bezorgd), maar hoe duurzaam is dit op de langere termijn. Keen geeft ook aan dat het onze morele plicht is om hierover na te denken.
- Opleiding; Misschien wel de belangrijkste pijler. Onderwijsinstellingen moeten ons en onze kinderen vooral gaan helpen om onze agency te ontwikkelen; het vermogen om zelfstandig te handelen. De belangrijkste taak van onderwijs wordt ons vaardigheden bijbrengen die nodig zijn om onze afhankelijkheid als weldenkend mens ook in de toekomst te waarborgen.
Snack #5 – Online boodschappen doen met Picnic
Begin vorig jaar haalde online supermarkt Picnic een hoop geld op (€ 100 miljoen), waardoor er flink kon worden uitgebreid. Inmiddels rijden de elektrische Picnic-autootjes ook hier in Amsterdam door de straten om – zonder bezorgkosten en op een specifiek moment – de dagelijkse boodschappen langs te brengen.
Tijdens The Next Web geeft CTO Daniel Gebler een kijkje in de Picnic-keuken. Voordat Picnic in 2015 van start ging in Amersfoort, vroeg het team zich af waarom mensen wel online kleding en apparatuur kopen, maar nog nauwelijks dagelijkse boodschappen op het wereld wijde web doen. Ze kwamen tot drie conclusies:
- Online boodschappen doen is duur. Voor de dagelijkse boodschappen gelden andere marges dan voor een kek jack of een fijne, draadloze koptelefoon. Verzend- en bezorgkosten kunnen hier eventueel mee verrekend worden. Met een pak melk is dat anders.
- Het is niet prettig om een dagdeel op je boodschappen te moeten wachten. Een truitje kunnen de buren eventueel nog wel in ontvangst nemen als je er niet bent, maar die komkommer moet vanavond door de sla.
- Vervelende interfaces. Na een rondje supermarkt zit je karretje zomaar vol met tientallen producten. Totaal anders dan als je één paar schoenen gaat kopen. De webshop-interface leent zich prima voor het laatste, maar is minder geschikt voor de dagelijkse boodschappen.
De jongens en meisjes van Picnic wisten dus wat hen te doen stond. Toch kwamen zij nog een aantal uitdagingen tegen:
- De ‘shoppen op je mobiel’-challenge. Als je boodschappen doet, kies je snel veel producten.Volgens Gebler hebben we het over zo’n 30 artikelen in 3 minuten. Dat wil je ook via de app van jouw online supermarkt kunnen doen. Om die reden kijken ze bij Picnic niet alleen naar big data, maar ook naar deep data. Grote hoeveelheden data zijn interessant, maar het is vooral belangrijk om veel over een specifiek persoon te weten, zoals hun aankoopgeschiedenis.
- De distributie-uitdaging. Picnic belooft dat ze je ’s ochtends laten weten hoe laat de boodschappen worden bezorgd – op 10 minuten nauwkeurig. Tijdens het aanrijden kun je de chauffeur (net als bij Uber) volgen in de app. Gebler vertelt dat ze bij Picnic niet de snelste en niet de grootste voertuigen hebben. Snelheid en capaciteit zijn gek genoeg ook niet zo belangrijk voor de online super. Ze kijken vooral hoeveel tijd gemiddelde en specifieke klanten nodig hebben voor het bezorgmoment. Om dit moment heen kunnen routes vrij gemakkelijk geoptimaliseerd worden.
En wat technischer:
- De interface challenge. Picnic beseft zich heel goed dat mensen die nu nog bereid zijn om een app te gebruiken, straks gewoon via Alexa of Google Home boodschappen willen bestellen. Om die reden is het team ook lekker aan het testen met dit soort slimme speakers.
- De engineering challenge. Voor een bedrijf als Picnic is software eigenlijk alles. Het is dan ook erg belangrijk dat de code van de applicatie extreem goed is en dat er snel ontwikkeld kan worden. Het bedrijf gebruikt block chain technologie om ervoor te zorgen dat programmeurs fair code reviews kunnen uitvoeren en dat kennis geborgd wordt.
Snack #6 – Beleef het bos als een kikker
We sluiten dag 2 en The Next Web 2018 af in The Dome. Ersin Han Ersin, director bij het Londense bureau Marshmallow Laser Feast, vertelt ons hoe technologie artiesten in staat stelt om hun kunst steeds geavanceerder te maken. Dat is altijd zo geweest. Hij laat een oud schilderij van een jachttafereel zien. De paarden rennen op een vreemde manier: voorpoten gestrekt naar voren, achterpoten naar achteren. Men ontdekte pas hoe paarden echt rennen, toen een rennend paard werd opgenomen met een camera en de beelden werden vertraagd.
Dankzij nieuwe technologie kunnen we nog veel verder gaan. “We kunnen zelfs een wereld ontdekken,” zegt Han Ersin, “Zonder de beperkingen van onze zintuigen.” Wat hij daarmee bedoelt, kan je het beste zelf bekijken in onderstaande video’s.
Bedankt Next Web. Je was weer leuk!
Afbeeldingen: Jochem Koole, licentie: CC BY