“Ik Vertrek”; het is één van mijn favoriete programma’s op de Nederlandse televisie. Vrijwel iedere aflevering kijk ik met een mengeling van leedvermaak en respect naar twee argeloze mensen die ons kikkerlandje verruilen voor een horeca-avontuur in zonnigere oorden. Zo vertrokken twee veertigers naar Frankrijk om er een naturistencamping te beginnen. “Ze heeft net gesnoeid,” hoor je de man zeggen, terwijl de vrouw naakt achter een kruiwagen vol takken door het beeld loopt, “En daar kan je niet voorzichtig genoeg bij zijn, dus: laarzen aan.”
Kluservaring hebben ze niet, maar dat weerhoudt het koppel er niet van om twee landhuizen om te bouwen tot chambre d’hôtes. In hun blootje uiteraard. De vloer is – natuurlijk – veel rotter dan gedacht, het dak blijkt zo lek als een mandje en de geleende cirkzelzaag zorgt bijna voor een ongewenste amputatie. Een zwembad in de tuin is hartstikke mooi, maar het moet ook vooral vaak schoon gemaakt worden. Koken voor veeleisende gasten blijkt geen eitje. Boekingen komen maar mondjes maat binnen. En toch… Toch zijn onze naaktlopende vrienden blij met hun nieuwe leven. En ze zetten door! Daar kan ik dan alleen maar respect voor hebben.
Niet naar Frankrijk…
Zelf was ik vorig jaar ook wel toe aan wat verandering. Vier jaar geleden was ik voor mezelf gestart en de zaken liepen goed. Meer dan goed zelfs. Toch was ik niet helemaal tevreden. Ik deed met enige regelmaat klussen die wel geld opleverden, maar waaraan ik weinig plezier beleefde. Ook had ik het gevoel dat ik maar beperkt impact maakte met mijn dienstverlening. Dat moest anders.
Vertrekken naar Frankrijk? Nee, dat zag ik mezelf niet doen. Zeker niet om daar een chambre d’hôtes te starten en verse croissantjes voor naaktlopende toeristen te bakken. In plaats daarvan ging ik op zoek naar een opleiding waarmee ik mijn eigen kennis en kunde zou kunnen verbeteren. “Als ik dat doe, kan ik klanten met andere dienstverlening helpen,” was mijn gedachte. Ik keek naar diverse MBA’s en werd door oud-collega Siebren de Ringh gewezen op de Executive Master Management Consulting.
Uiteindelijk ben ik toch geen opleiding gaan volgen. De MBA viel af, omdat ik daarmee zou moeten starten op het moment dat onze dochter werd verwacht. De EMMC ging helaas niet door vanwege te weinig aanmeldingen.
Nieuwe richting
Toen begon het nieuwe jaar en bijna twee weken later was ik ineens pappa. Over verandering gesproken… Mijn kantoor aan huis is kinderkamer geworden. Op de plek waar mijn bureau stond, staat nu een commode. Thuis wordt er nog steeds gewerkt. Alleen bijna niet meer voor klanten. Ik ben er vooral druk met het verzorgen en – inmiddels een klein beetje – opvoeden van onze dochter. Ongeveer het mooiste en meest betekenisvolle werk wat je kunt doen, maar een financiële vergoeding staat er niet tegenover. Inkomsten mogen worden gerealiseerd op de dagen dat onze dochter naar de opvang gaat.
In mijn eerste jaren als ondernemer kwam de omzet vooral uit communicatie- en marketingtrajecten. Vorig jaar ben ik al meer opgeschoven richting de – wat hardere – saleskant. Dat deed ik eigenlijk altijd al in mijn werk, maar ik ben het nu nog explicieter gaan vermelden, onder andere hier op mijn website. Bereik en interactie zijn mooi, maar voor een commerciële organisatie is er altijd een hoger doel. Namelijk: meer opdrachten binnen zien te halen. En dan het liefst een beetje bestendige klussen bij klanten waar je een relatie voor de lange termijn mee aan gaat. Althans, ik werk het liefst voor organisaties met die ambitie.
Dit jaar heb ik mijn dienstverlening verder verbreed door klanten te helpen bij het ontwikkelen van waardeproposities en het innoveren van diensten en producten. Kan dat zomaar? Nee, niet zomaar. Toch is de stap voor mij minder onlogisch dan hij misschien klinkt.
Toegevoegde waarde
Bij een aantal opdrachtgevers – of eigenlijk de meesten – zag ik dat er niet of nauwelijks was nagedacht over een waardepropositie. “Oh, maar dat hebben we wel hoor,” zeiden klanten. Om vervolgens te komen met een overzicht van diensten en producten. “Hartstikke mooi,” zei ik dan, “Maar wat is het onderscheidende vermogen van deze diensten en producten? Waarom zouden klanten voor jou kiezen en niet voor je concurrent? Die bieden immers bijna precies dezelfde diensten en producten aan.” Daar hadden mijn klanten geen antwoord op.
Voordat je aan de slag gaat met allerlei marketing- en salesactiviteiten is het een heel goed idee om eerst een duidelijk beeld te hebben van je doelgroep: de mensen voor wie je met jouw dienst of product waarde creëert. Dat is precies wat je doet als je een waardepropositie ontwikkelt. Het begint allemaal bij een persona; iemand met bepaalde taken, die doelen probeert te bereiken en hierbij bepaalde ergernissen ervaart. Als je daar jouw dienstverlening tegenover zet en kijkt hoe je ergernissen wegneemt en helpt bij het behalen van doelen, heb je al vrij snel een duidelijk beeld van jouw waardepropositie.
Gek genoeg begint ook innovatie bij de persona. Misschien denk je bij innovatie aan wilde plannen en prototypes. Allemaal belangrijk, maar wel pas nadat je weet voor wie je een probleem oplost en wat het probleem of de uitdaging van deze groep mensen precies is. Alleen als je dat weet, ontwikkel je een oplossing waar mensen ook echt iets aan hebben.
Mooie dingen
Inmiddels mag ik bij een aantal partijen aan dit soort voor mij nieuwe trajecten werken. Ik vind dat ontzettend gaaf. Eigenlijk om drie redenen. Allereerst heb ik het gevoel dat ik bedrijven veel beter help bij zaken die voor de organisatie echt belangrijk zijn. Zonder innovatie geen vooruitgang en zonder waardepropositie geen duidelijk beeld van het onderscheidend vermogen. In de tweede plaats geniet ik van dit soort opdrachten omdat ik meer samenwerk met ‘de mensen in de business’. Je kunt mij niet blijer maken dan met een groep kritische vakidioten. “Komen jullie maar met al je kennis, kunde en ervaring,” denk ik dan, “Ik help je wel om een en ander te structureren.” En als laatste vind ik het geweldig om met nieuwe dingen bezig te zijn.
In de resterende maanden van dit jaar hoop ik nog veel meer moois te doen. Ik heb er zin in!
Uitgelichte afbeelding: Jochem Koole, licentie: CC BY